جایزه بین المللی حقوق بشر ایتالیا جمعه شب، ۲۲ خرداد، بدون حضور نسرین ستوده، وکیل ایرانی که نخستین برنده این جایزه و در حال حاضر ممنوع الخروج است، با نیابت، به همسر و دختر وی اهدا شد.
نسرین ستوده درتهران از پدر و مادری شمالی به دنیا آمد. خودش در این باره می گوید: “درخانواده ای مذهبی به دنیا آمدم. تا جایی که به خاطر دارم در آن زمان در خانواده ما مذهب، شامل قشری نگری و رعایت آدابی خالی از محتوا نبود . بلکه مفهوم و ارزشی انسانی مثل راستگویی و صداقت داشت . پدر و مادرم ارزشهای انسانی را در رفتار اجتماعی و خانوادگی به عنوان معیارهای زندگی رعایت می کردند و به ما نیز آموزش می دادند.”
نوجوانی نسرین، با انقلاب همزمان بود. چند سال پس از انقلاب او در رشته حقوق دانشگاه شهید بهشتی قبول شد و سپس فوق لیسانسش را نیز در همان دانشگاه در رشته حقوق بین الملل دریافت کرد. وی در دوران وکالت، از بسیاری از کودکانی که در خانواده مورد تجاوز و خشونت خانگی قرار گرفته اند و نیز از کودکان محکوم به اعدام دفاع کرده است. او همچنین وکیل بسیاری از مدافعان حقوق زن و فعالان اجتماعی بوده است. با او، که چهارشنبه گذشته در حالی که قصد خروج از کشور و حضور در مراسم اهدای جایزه اش را داشت، در فرودگاه با ممانعت از خروج خود مواجه شد، به گفت و گو نشسته ایم.
فعالیت حقوق بشری را از کی و چگونه شروع کردید؟ آیا این نوع فعالیت برای شما یک انتخاب بود یا اتفاق؟
اتفاق نبود. من از نوجوانی به مسائل اجتماعی توجه داشتم و در مدرسه هم دانش آموز فعالی بودم. طوری که وقتی برای گزینش دانشگاه برای تحقیق آمدند، پرونده ام با مشکلاتی روبرو شد که بعد خوشبختانه رفع شد. بعد از دانشگاه نیز گرفتن پروانه ی وکالتم هشت سال طول کشید، چون به دلایل مختلف رد می شد و بالاخره در نتیجه تلاش خانم فریده غیرت - که جا دارد اینجا از ایشان تشکر کنم- پروانه وکالتم در سال۸۳ صادر شد. پیش از آن البته فعالیت مطبوعاتی هم می کردم. ولی از ۸۳ به بعد بر کار وکالت متمرکز شدم. در حوزه ی حقوق بشر من فعالیتم را با حقوق کودک شروع کردم. به خاطر عضویتم در کمیته حقوقی انجمن حمایت از حقوق کودکان، با مراجعه های فراوانی روبرو بودیم از کودکانی که در خانواده مورد تجاوز قرار گرفته بودند. همچنین مراجعه هایی هم داشتیم از کودکان محکوم به اعدام. درواقع، حقوق بشر یک مقوله مرتبط و به هم متصل است. از کودکان وارد مسائل زنان می شوی و از آنجا به حوزه های دیگر اجتماعی …
در مورد خاص پرونده های کودکان، باید بگویم جامعه ما جامعه ای مذهبی است و مساله تجاوزهای خانگی، یک تابو در ذهن مردم است. از سویی در دادگاه ها هم به طور غیر رسمی اشاره می شد که این موضوع، جزء حریم خصوصی افراد است و بهتر است کوتاه بیاییم. با وجود اینکه مدارک زیادی وجود دارد که نشان می دهد به این بچه ها در خانه تجاوز شده است، ولی حدود ۹۹ درصد این پرونده ها با برائت پدر یا فرد خاطی روبرو می شود.
ادامه مطلب
نسرین ستوده درتهران از پدر و مادری شمالی به دنیا آمد. خودش در این باره می گوید: “درخانواده ای مذهبی به دنیا آمدم. تا جایی که به خاطر دارم در آن زمان در خانواده ما مذهب، شامل قشری نگری و رعایت آدابی خالی از محتوا نبود . بلکه مفهوم و ارزشی انسانی مثل راستگویی و صداقت داشت . پدر و مادرم ارزشهای انسانی را در رفتار اجتماعی و خانوادگی به عنوان معیارهای زندگی رعایت می کردند و به ما نیز آموزش می دادند.”
نوجوانی نسرین، با انقلاب همزمان بود. چند سال پس از انقلاب او در رشته حقوق دانشگاه شهید بهشتی قبول شد و سپس فوق لیسانسش را نیز در همان دانشگاه در رشته حقوق بین الملل دریافت کرد. وی در دوران وکالت، از بسیاری از کودکانی که در خانواده مورد تجاوز و خشونت خانگی قرار گرفته اند و نیز از کودکان محکوم به اعدام دفاع کرده است. او همچنین وکیل بسیاری از مدافعان حقوق زن و فعالان اجتماعی بوده است. با او، که چهارشنبه گذشته در حالی که قصد خروج از کشور و حضور در مراسم اهدای جایزه اش را داشت، در فرودگاه با ممانعت از خروج خود مواجه شد، به گفت و گو نشسته ایم.
فعالیت حقوق بشری را از کی و چگونه شروع کردید؟ آیا این نوع فعالیت برای شما یک انتخاب بود یا اتفاق؟
اتفاق نبود. من از نوجوانی به مسائل اجتماعی توجه داشتم و در مدرسه هم دانش آموز فعالی بودم. طوری که وقتی برای گزینش دانشگاه برای تحقیق آمدند، پرونده ام با مشکلاتی روبرو شد که بعد خوشبختانه رفع شد. بعد از دانشگاه نیز گرفتن پروانه ی وکالتم هشت سال طول کشید، چون به دلایل مختلف رد می شد و بالاخره در نتیجه تلاش خانم فریده غیرت - که جا دارد اینجا از ایشان تشکر کنم- پروانه وکالتم در سال۸۳ صادر شد. پیش از آن البته فعالیت مطبوعاتی هم می کردم. ولی از ۸۳ به بعد بر کار وکالت متمرکز شدم. در حوزه ی حقوق بشر من فعالیتم را با حقوق کودک شروع کردم. به خاطر عضویتم در کمیته حقوقی انجمن حمایت از حقوق کودکان، با مراجعه های فراوانی روبرو بودیم از کودکانی که در خانواده مورد تجاوز قرار گرفته بودند. همچنین مراجعه هایی هم داشتیم از کودکان محکوم به اعدام. درواقع، حقوق بشر یک مقوله مرتبط و به هم متصل است. از کودکان وارد مسائل زنان می شوی و از آنجا به حوزه های دیگر اجتماعی …
در مورد خاص پرونده های کودکان، باید بگویم جامعه ما جامعه ای مذهبی است و مساله تجاوزهای خانگی، یک تابو در ذهن مردم است. از سویی در دادگاه ها هم به طور غیر رسمی اشاره می شد که این موضوع، جزء حریم خصوصی افراد است و بهتر است کوتاه بیاییم. با وجود اینکه مدارک زیادی وجود دارد که نشان می دهد به این بچه ها در خانه تجاوز شده است، ولی حدود ۹۹ درصد این پرونده ها با برائت پدر یا فرد خاطی روبرو می شود.
ادامه مطلب
