فیلم مستند ایرانی "و من عاشقانه زیسته‌ام" به‌زودی در برلین به‌نمایش در می‌آید. پانته‌آ بهرامی، در این فیلم تجربه‌های ۱۳ زن زندانی سیاسی را به تصویر می‌کشد. یکی از آن‌ها چگونگی ماجرای تجاوز به خود را در زندان فاش می‌کند.فیلم مستند "... و من عاشقانه زیسته‌ام" از کارگردان ایرانی، پانته‌آ بهرامی در ۲۸ نوامبر در دانشگاه فنی شهر برلین به نمایش در می‌آید.
داستان این فیلم مستند، بررسی رویدادهای سیاسی و وضعیت زندان زنان در چند دهه‌ی گذشته، در ایران است. در این فیلم ۱۳ زن زندانی سیاسی از خاطرات و تجربه‌های تلخ و شیرین خود از زندان‌های مختلف صحبت می‌کنند. برخی از صحنه‌های شکنجه و زندگی در زندان‌های سیاسی زنان درجمهوری اسلامی بازسازی شده‌اند.
سیر رویدادهای تاریخی و سیاسی ایران در این فیلم، نه بر اساس زمان وقوع آن‌ها، بلکه بر حسب تأثیر این حوادث بر زندگی شخصی زنان مصاحبه‌شونده، تنظیم شده است. از این‌رو، پانته‌آ بهرامی، در تدوین فیلم، جا به جا از گذشته به حال و از حال به گذشته بر‌می‌گردد. این ذهن پویای تماشاگر است که در مونتاژی مستقل، نظم دیگری به ترتیب زمانی رویدادها می‌بخشد.
رویدادهای تاریخی
در این فیلم، حوادث سیاسی ـ اجتماعی ایران چون شکل‌گیری حزب کمونیست ایران در زمان رضا شاه، دوران حکومت مصدق و فرقه‌ی دمکرات آذربایجان، جنبش مسلحانه‌ی دهه‌ی ۵۰ و بالاخره انقلاب ۱۳۵۷ در بستر زندگی این زنان، دنبال می‌شوند.
موضوع‌های متفاوتی که در زندان‌های جمهوری اسلامی مطرح بوده‌اند، دستمایه‌ی اصلی فیلم "... و من عاشقانه زیسته‌ام" را می‌سازند: دوستی‌های عمیق، شکست‌های تلخ، چگونگی خواندن کتاب، برخوردهای نظری، مقاومت و تحمل بندهای تنبیهی "قبر" یا "تخت" در زندان قزل حصار، مسألهٔ "چادر رنگی" و خداحافظی ابدی از دوستانی که به میدان‌های تیر فرستاده شدند و دو قتل عام سیاسی سال‌های ۶۰ و ۶۷ از جمله‌ی این موضوع‌ها هستند।
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر