فرمانده جدید نیروی نظامی تهران گفته است که طرح امنیت اجتماعی با شدت بیشتری در سال آینده پی‌گیری خواهد شد. آیا گروه‌های اصلی که هدف این طرح هستند، یعنی زنان و جوانان بیشتر می‌ترسند، یا همه‌چیز را بیشتر به مسخره می‌گیرند؟ برخی می‌پرسند تعرض به حریم خصوصی تا کجا می‌تواند گسترش پیدا کند؟
دویچه‌وله: تشدید طرح امنیت اجتماعی، با توجه به مراحلی که تاکنون طی کرده، به چه شکل و در چه زمینه‌ای می‌تواند باشد؟
مینا جعفری: ببینید این طرح در چهار بخش از سوی نیروهای انتظامی ارائه شده است. چهار بخشی که در واقع مرحله به مرحله رو شد. اولین مرحله که شدیدترین مرحله‌اش هم بود و تا الان هم نمود بیشتری در سطح اجتماع داشته، مرحله‌ی پوشش زنان بود بیشتر تا حتا آقایون. مرحله‌ی بعدی‌اش هم مبارزه با مواد مخدر، سی‌دی‌های مستهجن و اینها بوده است. اما شدیدترین بخشی که انجام دادند راجع به پوشش زنان بوده و من نمی‌دانم واقعا چه مرحله‌ای را میشود اضافه کرد. یعنی آیا بیشتر از این میشود به حوزه‌ی خصوصی افراد به نام «امنیت اخلاقی و اجتماعی» تعرض کرد؟
دویچه‌وله: برنامه‌ریزان و مجریان این طرح معتقدند که این طرح مورد حمایت مردم است، خواست خود مردم است و منجر به افزایش امنیت اجتماعی شده است. آیا آماری در این رابطه وجود دارد که این ادعا را تایید کند؟
مینا جعفری: خود نیروی انتظامی یکسری آمارها و گزارش‌هایی ارائه داده بودند، همان روزهای اولی که طرح شروع شده بود। اولا مشخص است که جامعه‌ی آماری که اینها برای این گزارشهایشان ارائه می‌دهند، کی‌ها هستند. من به عنوان یک زن در اجتماع ایران، یک زن که کار می‌کند، می‌گویم که نه، اصلا اینجوری نیست. واقعا امنیت اجتماعی من افزایش پیدا نکرده که هیچ، اتفاقا امنیت من که باید توسط پلیس و ماموران پلیس حفظ بشود، حالا طوری شده من از خود آنها هم می‌ترسم. به خاطر این که، می‌ترسم (مبادا) یک سانت مانتوی من کوتاه باشد، یکی از موهای من بیرون باشد که از طرف آنها مورد توهین و تحقیر قرار بگیرم. فکر می‌کنم این طرح جز این نیست که امنیت اجتماعی زنها را به خطر انداخته است. واقعا به خطر انداخته! شما از هر آدم عادی که بپرسید، می‌ترسد. درست است که بی‌اخلاقی در هر جامعه‌ای وجود دارد، اما آیا واقعا پلیس باید این کار را بکند یا نهادهایی مثل نهادهای اجتماعی آموزشی باید بیایند متصدی اصلاح این افراد باشند؟ پلیس آمده با حالت چکشی و ضربتی می‌خواهد حالا مثلا این اشکالها و نواقصی که در بخش آموزش در اجتماع وجود داشته را رفع کنند. آیا واقعا این در صلاحیت نیروی انتظامی و پلیس است؟
دویچه‌وله: تشدید طرح امنیت اجتماعی، با توجه به مراحلی که تاکنون طی کرده، به چه شکل و در چه زمینه‌ای می‌تواند باشد؟
مینا جعفری: ببینید این طرح در چهار بخش از سوی نیروهای انتظامی ارائه شده است. چهار بخشی که در واقع مرحله به مرحله رو شد. اولین مرحله که شدیدترین مرحله‌اش هم بود و تا الان هم نمود بیشتری در سطح اجتماع داشته، مرحله‌ی پوشش زنان بود بیشتر تا حتا آقایون. مرحله‌ی بعدی‌اش هم مبارزه با مواد مخدر، سی‌دی‌های مستهجن و اینها بوده است. اما شدیدترین بخشی که انجام دادند راجع به پوشش زنان بوده و من نمی‌دانم واقعا چه مرحله‌ای را میشود اضافه کرد. یعنی آیا بیشتر از این میشود به حوزه‌ی خصوصی افراد به نام «امنیت اخلاقی و اجتماعی» تعرض کرد؟
دویچه‌وله: برنامه‌ریزان و مجریان این طرح معتقدند که این طرح مورد حمایت مردم است، خواست خود مردم است و منجر به افزایش امنیت اجتماعی شده است. آیا آماری در این رابطه وجود دارد که این ادعا را تایید کند؟
مینا جعفری: خود نیروی انتظامی یکسری آمارها و گزارش‌هایی ارائه داده بودند، همان روزهای اولی که طرح شروع شده بود। اولا مشخص است که جامعه‌ی آماری که اینها برای این گزارشهایشان ارائه می‌دهند، کی‌ها هستند. من به عنوان یک زن در اجتماع ایران، یک زن که کار می‌کند، می‌گویم که نه، اصلا اینجوری نیست. واقعا امنیت اجتماعی من افزایش پیدا نکرده که هیچ، اتفاقا امنیت من که باید توسط پلیس و ماموران پلیس حفظ بشود، حالا طوری شده من از خود آنها هم می‌ترسم. به خاطر این که، می‌ترسم (مبادا) یک سانت مانتوی من کوتاه باشد، یکی از موهای من بیرون باشد که از طرف آنها مورد توهین و تحقیر قرار بگیرم. فکر می‌کنم این طرح جز این نیست که امنیت اجتماعی زنها را به خطر انداخته است. واقعا به خطر انداخته! شما از هر آدم عادی که بپرسید، می‌ترسد. درست است که بی‌اخلاقی در هر جامعه‌ای وجود دارد، اما آیا واقعا پلیس باید این کار را بکند یا نهادهایی مثل نهادهای اجتماعی آموزشی باید بیایند متصدی اصلاح این افراد باشند؟ پلیس آمده با حالت چکشی و ضربتی می‌خواهد حالا مثلا این اشکالها و نواقصی که در بخش آموزش در اجتماع وجود داشته را رفع کنند. آیا واقعا این در صلاحیت نیروی انتظامی و پلیس است؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر